De balwedstrijd

De tribunes rond het grote plein zijn bevolkt met duzenden indianen. Van de mannen dragen er sommigen sandalen, maar de meesten zijn blootsvoets. Veel kleren dragen ze ook niet, buiten de simpele lendendoek. Sommige mannen hebben wel voor deze gelegenheid kippeveren in hun haar gestoken. Vrouwen geven babys de borst of proberen de oudere kinderen in het gareel te houden. Op het plein staan wachters en priesters. De laatsten inspecteren de altaren, waarop vanmiddag de offers gebracht zullen worden. Van de balwedstrijd zullen al deze mensen niets zien. Het veld waarop de wedstrijd plaats vindt wordt door één van de gebouwen aan het zicht onttrokken. Alleen de priesters die de score bijhouden zijn zichtbaar, omdat ze hoog boven het veld staan, met hun staf met quetzal en macaw veren. In afwachting van de wedstrijd staan de teams van vijf spelers opgesteld. Xutemac, de aanvoerder van één van de teams is gespannen. Zal hij er ditmaal wel in slagen de wedstrijd met zijn team winnend af te sluiten en de zware rubberen bal tweemaal tegen één van de macawkoppen boven aan de rand van het speelveld van de tegenstanders te stoten, zonder zijn handen, hoofd of voeten te gebruiken. Als dat lukt zal hij als aanvoerder van het winnende team op het grote plein ten overstaan van duizenden mensen geofferd worden.
Een oorverdovend gejuich stijgt op. Hoog boven het speelveld verschijnt koning 18 Konijn, die op de 18e dag van één der maanden van de Mayakalendergeboren is en als jongeman ooit een konijn als teken in de volle maan zag. Daarom nam hij deze naam aan toen hij als 13e koning van Copan de troon overnam van zijn overleden vader Rook Jaguar. Hij draagt nog steeds de kroon van Mah K'ina Yak K'uk ' Mo (Grote Zonnegod Quetzal Macaw) die bestaat uit quetzal en macaw veren, die zijn voorvader kreeg toen hij als eerste koning meer dan 300 jaar geleden de heerser werd over de vallei van Copan. In de kleuren van de veren wordt alles gerepresenteerd wat voor de indianen heilig is. Het blauw van het water en de lucht, het geel van de zon, het groen van de natuur en het rood van het bloed en het vuur.

Als ik 1275 jaar later vanaf de plaats waar koning 18 Konijn de wedstrijd volgde, uitkijk over het grote plein, waar nu gras groeit, is er bijna niemand. De gebeeldhowde steles die 18 Konijn, die regeerde van 695 tot 738, voor zichzelf en zijn vader heeft laten neerzetten staan er nog, net als de altaren waarop de offers gebracht werden. Onder me ligt het balveld met de oplopende randen en de gebeeldhouwde macaw-koppen aan de rand. Mijn uitzicht wordt enigszins belemmerd door een aantal zeer oude bomen, die uit de trappen van het paleis en de vergaderzaal omhoog groeien. Ik pak er een briefje van één Lempira (de nationale munt van Honduras; ca. 0.05$ ) bij om nog eens goed te kunnen zien hoe de koning de wedstrijd en zijn volk bekeek, terwijl de rook van het brandende offer-bloed hem in staat stelde in contact te treden met het hogere.