Tikal

Beland in Flores hebben we Tikal bezocht: één van de vele Maya stadstaten, ooit verlaten. Deze heeft bestaan van ca. 800 voor tot ca. 900 na christus en er zijn vele, vele paleizen en tempelpyramiden. Een aantal rijzen hoog boven het bladerdak uit. Nog in donker, worden we naar de hoogste van ca. 70 meter geleid op de manier die Henk bestempelt als "varkens voeren". Je loopt in de meute mee, zonder te zien waar je gaat of wat de toekomst brengt. Ladders, de ene na de andere. Uiteindelijk ben je boven en begint de dag te gloren. Zittend op een onmogelijke kei, de voeten bij de brokkelige afgrond, kijk je uit over het jungledak en zie je andere tempeltorens ook uitstijgen. Zo mooi dat je je situatie vergeet en stil kijkt hoe de nevels tussen en over de boomkruinen bewegen en luistert naar de geluiden van een ontwakend oerwoud: toekans, papegaaien, slinger- en brulapen, wilde kalkoenen, een enkele haan notabene en wat er verder al niet huist. De gids vraagt gelukkig om stilte en je vergeet zelfs de meute.
Dan de trappen af, gewaarschuwd dat het glad kan zijn, dus reuze voorzichtig en langzaam bereikt ieder heelhuids de grond en volgt de rondleiding. Merkwaardige koningsnamen: Water, Chocolade, Tweekoppige Slang, Jaguar met de vermelding van wie wat en waar bouwde of begraven ligt in welke pyramide. Getallen, waarmee de Maya´s rekenden en die in de pyramide te herkennen zijn: bv 13 lagen en vier trappen is 52 weken van hun normale kalender in combinatie met hun agrarische kalender maakt ..... dagen na ..... , tot op de dag dat iemand geregeerd heeft, of die en die strijd geleverd is. enz.
Al wandelend, want er staat wat, neemt de gids de tijd om een tarantula uit zijn hol te lokken en toont die dan zittend op zijn arm, om kruiden - medicinaal en waarvoor, of als smaakmaker - te tonen. Hij wijst toekans, apen enz.
De lage kusten van Mexico, Belize, Guatemala en Honduras zijn ooit uit zee opgeduwd en bestaan uit kalksteen. Niet echt vruchtbaar; moerassige graslanden, punthoedvormige bergen waartegen in een onmogelijk scherpe hoek soms maisveldjes hangen, doorsneden met rivierravijnen. Een langdurige toestand om doorheen te komen. Deze streken werden bewoond door de Maya´s en om de sites die wij zien woonde het klootjesvolk in huisjes van niets (daar is ook niets meer van over). Bij een te grote bevolkingsaanwas, een kostbare priester/koning overhead en droogte bv stortte zo´n staat in, en stierf of verdween de bevolking en verrees er op een andere plek een nieuwe stadstaat. Allen hebben hun begin, bloei en einde. Als een stad verlaten was nam het oerwoud weer bezit van de plek met hoge bomen, die opvallend ondiep wortelen.
Ooit waren tempels en paleizen geschilderd in een oranjerood, nu zie je de ruines in hun oorspronkelijke steenkleur, wit en aangetast door zwartig mos, en moet je je best doen een kleurig Parijs-achtig centrum voor te stellen. Overal staan woudreuzen op puntige heuveltjes en weet je daar een ruine. Als de tour voorbij is maken we nog een eigen rondje, schuilen langdurig voor een hevige bui en nemen een busje terug naar Flores.

Toch weer gegrepen door het oerwoud, besluiten we naar een site te gaan die twee dagen heen, één daar en twee dagen terug behelst op ... muilezels. Anders is er niet te komen. Het is niet echt de site (ze zijn bezig hem bloot te leggen) maar de oerwoudtrip die ons lokt. Wim voelt zich nu al Bingham (de man die Machu Picchu ontdekte) en ik zie mijn paardrijrit tegemoet, al wordt het een muilezel.
Over vijf dagen hopen we terug te zijn om te kunnen douchen en ons verhaal te vertellen.

PS wie zorgt voor fotoruimte en alle reacties, ook lullige, welkom.